ندای فطرت

با سلام

عبارت ذیل که برایتان می‌فرستم مرا به شبهه انداخته و متزلزل ساخته، می‌ترسم ساختمان اعتقادم فرو ریزد،هرچند قلبم گواهی می‌دهد که حتماً باید توضیحی وجود داشته باشد، خواهشمندم راهنمایی بفرمایید.

با سلام و تشکر از شما دوست عزیز که قبل از اینکه هر گونه قضاوتی بکنید و نتیجه‌ای بگیرید، سوال کردید.
اما جواب:
کسی که این ترجمه را کرده پیداست که نه با زبان عربی آشنا بوده است و نه با کتب حدیثی و روش نگارشی آنها، چرا که هم ترجمه را غلط فهمیده و هم عبارت نویسنده و شارح را با متن حدیث اشتباه گرفته و مخلوط کرده است، کاش شما دوست عزیز آدرس این آقا و کتابش را نیز به ما میدادید تا ارادتمان به ایشان کامل شود.
توضیح اینکه؛
اولاً؛ بعضی از قسمت‌های این کلام، ناقص نقل شده، که بنده متن صحیح را مطابق با نسخه اصلی از بحارالانوار و مستدرک الوسایل که کاملتر است برای دوستان میآورم:
بحارالأنوار 64 176 باب 9- أصناف الناس فی الإیمان .....
13- مع، [معانی الأخبار] بالإسناد المتقدم عن الحسن بن یوسف عن عثمان بن جبلة عن ضریس بن عبد الملک قال سمعت أبا عبد الله ع یقول نحن قریش و شیعتنا العرب و عدونا العجم، بیان و شیعتنا العرب أی العرب الممدوح من کان شیعتنا و إن کان عجما و العجم المذموم من کان عدونا و إن کان عربا
مستدرک‏الوسائل 15 483 52- باب نوادر ما یتعلق بأبواب کتاب
لَمَّا وَرَدَ سَبْیُ الْفُرْسِ أَرَادَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ بَیْعَ النِّسَاءِ وَ أَنْ یَجْعَلَ الرِّجَالَ عَبِیدَ الْعَرَبِ فَقَالَ لَهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ أَکْرِمُوا کَرِیمَ کُلِّ قَوْمٍ قَالَ عُمَرُ قَدْ سَمِعْتُهُ یَقُولُ إِذَا أَتَاکُمْ کَرِیمُ قَوْمٍ فَأَکْرِمُوهُ فَإِنْ خَالَفَکُمْ فَخَالِفُوهُ فَقَالَ لَهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع هَؤُلَاءِ قَوْمٌ قَدْ أَلْقَوْا إِلَیْکُمُ السَّلَمَ وَ رَغِبُوا فِی الْإِسْلَامِ
ثانیاً؛ این عبارت از دو بخش تشکیل شده است، یک بخش، متن حدیث است و بخش دیگر کلام شارح است و امّاً متن حدیث، تنها این قسمت است که میفرماید: «نحن قریش و شیعتنا العرب و عدونا العجم»، و تا قبل از کلمه «بیان» که شارح روی آن خط کشیده تمام میشود و از آن جا به بعد همه عبارت اوست نه حدیث.
ثالثاً؛ اینکه شارح میفرماید: «بیان ای العرب الممدوح من کان شیعتنا و ان کان عجماً و العجم المذموم من کان عدونا وان کان عرباً»، ترجمه‌اش اینست که:
بیان مطلب اینکه عربی که شیعه ما باشد ممدوح و شایسته است(پس معیار شایستگی، شیعه بودن است) اگر چه عجم و غیر عرب باشد و اما عجم (غیر عربی) که دشمن ما اهل بیت باشد مذموم و ناشایسته است (پس معیار مذموم بودن، دشمنی با اهل بیت است) اگر چه عرب باشد.

ضمناً مقصود حدیث با این توضیح روشنتر می‌شود که؛
عربها روی تعصّبی که به قوم و نژاد خویش داشتند فقط عرب و نژاد خود را خودی می‌دانستند و عجم(غیر عرب) را غیرخودی و بیگانه می‌شمردند و این حدیث در مقام زدودن و ردّ این تعصّب آمده است، یعنی همانطور که شارح حدیث فرموده است مقصود حدیث اینست که خودی و انسان ممدوح و پسندیده‌ کسی است که شیعه ما باشد ولو عجم و غیر عرب باشد و بیگانه کسی است که دشمن اسلام و اهل بیت است اگر چه عرب باشد(پس در واقع عرب یا غیر عرب بودن وجه امتیازی نیست).

رابعاً؛ آنجا که نقل میکند؛ «لمّا ورد سبی الفرس أَرَادَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ بَیْعَ النِّسَاءِ وَ أَنْ یَجْعَلَ الرِّجَالَ عَبِیدَ الْعَرَبِ.....» ترجمه‌اش اینست که:
هنگامی که اسیران ایرانی وارد مدینه شدند خلیفه دوم خواست که زنهایشان را بفروشد و مردانشان را بردگان عرب قرار دهد.....

ضمناً این هم جالب است که دنباله حدیث را این آقا نیاورده است، چه اینکه در ادامه حدیث آمده است که؛ فَقَالَ لَهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ أَکْرِمُوا کَرِیمَ کُلِّ قَوْمٍ.....
در اینجا امیرالمومنین ع (علیّ بن ابیطالب ع) اعتراض کرد که اینکار را نکن و این حق را نداری چرا که رسول خدا ص فرموده است که بزرگان و گرامیان هر قومی را گرامی بدارید.....
*******
حال با دقت به ترجمه و توضیحی که عرض شد، قضاوت کنید که معنا چقدر متفاوت بوده است با آنچه این آقا بیان کرده، ببینید وقتی دین و متون دینی ما به دست افراد غیر متخصص و نا آشنا می‌افتد به چه سرنوشتی دچار میشود!
دوستان جوان هم بایستی دقت کنند و به هر سخنی گوش دل فرا ندهند مگر آنکه اهلیت داشته باشد.
«فاسئلوا اهل الذکر ان کنتم لاتعلمون»