ندای فطرت

با سلام 
یه سوال داشتم اونم اینکه :مگر انسان برای شناخت خدا و در حقیقت پیمودن راه تعالی خلق نشده !
ولی به گفته بعضی از روحانیون در بهشت حوری میدن و آدم از مقاربت با اون حوری هرگز خسته نمیشه یعنی نه
میل کم میشه و نه از نظر مادی که اگه این مورد قبول کنیم پس برای توقف این کار دلیلی نداره ... پس پیمودن را
متعالی انسان چی میشه!!؟؟
ببینین من میگم زمانی که انسان یه مقدار بسیار بسیار کم هم که شده به خدا نزدیک میشه به لذتی به انو دست
میده به طوری که قابل قیاس با هیچ لذت دنیوی نیست و نقطه مقابل اون هم همون عذاب وجدان پس از انجام دادن
یه گناه، من میگم چون در اون دنیا حجاب‏ها کمتر میشه این لذتها و عذابها بیشتر میشه و در واقع این همون بهشت
و جهنم موعوده , من روی این مطالب خیلی فکر کردم و به نظرم این وعده‏های حوری و غیره فقط برای جلب نظر یه
عده هوای نفس پرست بوده . . .
و اگه فرض کنیم حوری هم باشه اگه از شما بخوان بین حوری و نگاه خدا به خودتون یکی رو انتخاب کنین کدومو
انتخاب می کنین در حالی که لذت نزدیک شدن به خدا رو بدون این حجابها چشیده باشید مگر انسان برای شناخت
خدا و در حقیقت پیمودن راه تعالی خلق نشده؟ پس چرا میگن لذتهای بهشت عبارت‌اند از حوری و خوردنی ووو این
ها که همون لذتهای دنیاست دیگه، تازه میگن از اینها خسته هم نمیشه پس دائم سرش به همین‌ها گرمه دیگه؟!
پس تعالی که گفتند یعنی همین؟!
با سلام
اولا اینکه انسان در بهشت از حوریان و یا هر نعمت دیگری خسته نمیشود برای اینست که در آنجا محدودیت‌های عالم مادی وجود نداره و مثلا اینطور نیست که با خوردن یا نوشیدن شکم انسان پر بشه و دیگه جا نداشته باشه و از اینجا معلوم میشود که نعمتهای آن جهان اساساً از سنخ این دنیا نیست و حتی قابل مقایسه با دنیا هم نیست و تنها شباهت اسمی دارد و لذا در بهشت به طور کلی هیچ رنج و زحمتی نیست و همه رنجها تا قبل از رسیدن به بهشت تمام میشود، حوری یا هر نعمت و لذت دیگری که شما در بهشت فرض کنید مانند این لذات دنیایی نیست که همراه با رکود و خستگی و زدگی است و گفتنی است که حقیقت نعمت‌های بهشتی باطن اعمال خود ماست مثلا همین حورالعین نه انسان است و نه ملک بلکه حاصل اعمال نیک مومن در دنیاست بلکه باطن عمل اوست در واقع مومن در آن سرا با باطن اعمال خود محشور است، مثلا همین اشک چشم شما در نیمه‌های شب است که به شکل حوری بهشتی تجلی پیدا کرده و یا همین حسن خلقی که شما در این دنیا دارید و البته در همین دنیا هم از خُلق نیکوی خود لذت میبرید و آرامش می‌یابید، در بهشت به صورت نعمتهای بهشتی جلوه میکند و همین لذت به مراتب برکت یافته و به شما بازمیگردد ثانیا بهشت دارای مراتب است و این نعمتهای بهشتی از قبیل حورالعین برای پایینترین مرتبه بهشت است که گاهی از آن به بهشت جسمانی یا بهشت عوام یاد میشود اما در مراتب بالاتر بهشت لذت‌های روحانی مخصوصی هم هست که اهلش از آن بهرمند هستند مانند لذت لقاء که فوق تمام مقامات و فوق تمام لذت‌های بهشت است.